ในสภาวะที่ครอบครัวยากลำบาก  เศรษฐกิจไม่ดี  มีเรื่องจำเป็นมากมายที่ต้องใช้เงิน  อาจทำให้หลายคนคิดสั้น หัวหน้าครอบครัวอาจคิดว่าเมื่อตัวเองเสียชีวิตแล้วลูกหลานจะได้นำเงินประกันชีวิตที่ทำไว้ไปใช้หนี้  หรือใช้จ่ายในสิ่งที่จำเป็น แต่ในการกระทำดังกล่าวนอกจากจะทำให้ตายฟรีแล้ว  แถมยังไม่ได้เงินอีกด้วย  เพราะเป็นการกระทำฝ่าฝืนประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  มาตรา 895 (1) อันทำให้บริษัทประกันชีวิตจะไม่จ่ายเงินให้แก่ผู้รับประโยชน์ได้
                  ตามสัญญาประกันชีวิตผู้รับประกันภัยจะจ่ายเงินที่เอาประกันภัยก็ต่อเมื่อได้เกิดเหตุมรณะของบุคคลที่ถูกเอาประกันชีวิต การมรณะนั้นอาจเกิดจากเหตุใดก็ได้แม้จะเกิดจากบุคคลนั้นกระทำอัตวินิบาตด้วยใจสมัครผู้รับประกันภัยก็ยังต้องจ่ายเงินนั้น  ไม่ว่าการกระทำอัตวินิบาตนั้นจะกระทำโดยผู้นั้นมีเจตนาทุจริตที่จะให้ผู้รับประโยชน์ได้รับการใช้จำนวนเงินที่เอาประกันภัยหรือไม่ก็ตาม  เว้นแต่บุคคลผู้นั้นได้กระทำอัตวินิบาตด้วยใจสมัครภายในหนึ่งปีนับแต่วันทำสัญญา ผู้รับประกันภัยจึงจะปฏิเสธไม่จ่ายเงินที่เอาประกันภัยได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 895 (1)
                  ส่วนใหญ่การประกอบธุรกิจประกันภัยของบริษัทผู้รับประกันภัยก็เพื่อนำรายได้จากเบี้ยประกันภัยที่ผู้เอาประกันภัยชำระให้ตามกรมธรรม์ไปหาประโยชน์ต่อไป  ตราบใดที่ยังไม่ได้ใช้เงินที่เอาประกันภัยผู้รับประกันภัยก็ยังได้ประโยชน์จากเบี้ยประกันภัยนั้นอยู่  อันเป็นเหตุการณ์ในอนาคตที่ไม่แน่นอน  แต่ก็สามารถคำนวณจากสถิติต่างๆ ได้ว่าระยะเวลานานเท่าไรจึงจะหาประโยชน์จากเบี้ยประกันภัยได้พอสมควร  ดังเช่นที่มาตรา 895 (1) ได้กำหนดระยะเวลาไว้ปีหนึ่งนับแต่วันทำสัญญาที่ถ้าบุคคลผู้นั้นกระทำอัตวินิบาต  ผู้รับประกันภัยจึงปฏิเสธไม่จ่ายเงินที่เอาประกันภัยได้ก็เพื่อที่จะให้ผู้รับประกันภัยได้มีโอกาสที่จะหาประโยชน์จากเบี้ยประกันภัยได้เป็นเวลา 1 ปี นั่นเอง  หากพ้นกำหนดนี้แล้วมีการจ่ายเงินเพราะเหตุมรณะแม้จะด้วยอัตวินิบาตด้วยใจสมัครก็น่าจะไม่ประทบกระเทือนต่อผู้รับประกันภัย  จึงไม่เป็นเหตุให้ปฏิเสธความรับผิดได้
                 ดังนั้น คำว่า กระทำอัตวินิบาตตามมาตราดังกล่าว จึงน่าจะหมายความว่า กระทำสำเร็จจนถึงแก่ความตายภายในกำหนดเวลาปีหนึ่งนับแต่วันทำสัญญา เพราะการที่ผู้รับประกันภัยต้องนำเงินออกมาจ่ายให้แก่ผู้รับประโยชน์ก็ต่อเมื่อเกิดเหตุมรณะขึ้น  ซึ่งการนำเงินออกมาจ่ายก่อนครบปีหนึ่งกับเมื่อพ้นปีหนึ่งนับแต่วันทำสัญญาย่อมต่างกันดังกล่าวมาแล้ว โดยเหตุดังกล่าวนั้น  (*หมายเหตุท้ายคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 936/2536)
                 หมายเหตุ: ข้อความที่กล่าวมาข้างต้น  เป็นการตีความกฎหมายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  มาตรา 895 (1)  เพียงเพื่อความรู้ความเข้าใจในกฎหมาย  โดยไม่ได้มีความประสงค์เพื่อการยุยงส่งเสริมหรือสนับสนุนให้ผู้อ่านกระทำการดังกล่าวมาข้างต้นแต่อย่างใด